Z okazji Światowego Dnia Poezji prezentujemy wiersz wybranego przez Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej patrona roku 2024 Czesława Miłosza.
To co pisałem
Czesław Miłosz
To co pisałem, nagle się wydało
błazeństwem. Znaleźć nie mogłem wyrazów.
Patrzyłem na świat olbrzymi, tętniący,
z łokciami o kamienną poręcz opartymi.
Płynęły rzeki, pruły chmurę żagle,
mdlały zachody. Wszystkie piękne kraje,
wszystkie istoty, których pożądałem,
wzeszły na niebo jak wielkie księżyce.
W te lampy dziwne ruchome wpatrzony,
licząc ich łuki astrologiczne,
szeptałem: świecie, giń, litości, tonę.
Żadna na piękność nie wystarczy mowa.
Widziałem w sobie rozległe doliny
i mogłem stopą brązem uskrzydloną
iść ponad nimi na szczudłach powietrza.
Ale to gasło, noc niespamiętana.
Czesław Miłosz – jeden z najwybitniejszych polskich poetów XX wieku, laureat nagrody Nobla w roku 1980.
Profesor uniwersytetu w Kalifornii. Jego dzieła zostały przetłumaczone łącznie na 44 języki. Miłosz przyszedł na
świat 30 czerwca 1911 roku na Litwie. Miał młodszego brata, Andrzeja. W 1921 roku rozpoczął naukę w gimnazjum
im. Zygmunta Augusta w Wilnie, a po zdaniu matury, w 1929 rozpoczął studia na Uniwersytecie Stefana Batorego.
Początkowo studiował na wydziale humanistycznym, później przeniósł się na prawo. W czasie studiów poznał
Oskara Miłosza, dalekiego krewnego, którego twórczość miała duży wpływ na późniejsze dzieła Czesława Miłosza.
Czesław Miłosz zmarł 14 sierpnia 2004 roku w Krakowie. Jego dzieła to m.in.
Poemat o czasie zastygłym (1933), Trzy zimy (1936), Ocalenie (1945), Zniewolony umysł (1953). Traktat
poetycki (1957) Miasto bez imienia (1969), Prywatne obowiązki (1974) Hymn o perle (1982), Dalsze okolice (1991),
Życie na wyspach (1997), Spiżarnia literacka (2004).